- Kansenongelijkheid is niet alleen een probleem van de Randstad (Interview met Inge de Wolf, hoogleraar en onderwijsinspecteur / HUMAN).
Dat de onderadvisering niet gezien wordt, is misschien wel het meest schokkend. - Sorry Scotland, haggis is actually English (Emma Irving / 1843 Magazine).
Armoede maakte het tot het nationale Schotse gerecht. - De boerenacties als basis voor dit protest (Tom-Jan Meeus / NRC).
Het geweld komt niet uit de lucht vallen. - Waarom obers zelden opscheppen (Marc van Oostendorp / Neerlandistiek).
Communicatie als evenwichtsspel tussen warmte en competentie. - The Faces by Tove Ditlevsen review – a tortured life turned into art (John Self / The Guardian).
De autobiografische trilogie van Tove Ditlevsen was een van de literaire sensaties van het afgelopen jaar. Een al even aangrijpende roman van haar is nu in het Engels vertaald.
De leeslijst van maandag 25 januari 2021
Nu ik amper meer actief ben op Twitter, ga ik iets anders doen. In plaats van al het interessants wat voorbijkomt meteen te retweeten, spaar ik boeiend leesvoer op voor een dagelijks(?) overzichtje. Klassiek webloggen dus.
- MoM | PUS, PAS, PES (Jona Lendering / Mainzer Beobachter)
Over wetenschapscommunicatie. Van Public Understanding of Science via Public Awareness for Science naar Public Engagement with Science. Inclusief een lofzang op het wetenschappelijke weblog. - Waarom werd Trumps wangedrag niet afgestraft door kiezers? (Erika van Elsas / Stuk Rood Vlees)
Wat politieke schandalen doen met het vertrouwen in politici en instituties. - Leerkracht Meta leerde van Sarah dat je soms leerlingen het voordeel van de twijfel moet durven geven (Rik Kuiper / de Volkskrant)
Hoe belangrijk een weloverwogen schooladvies is. In de serie Die ene leerling. - Nederland in tweeën (Marc van Oostendorp / Neerlandistiek)
Het eerste gedicht van Lieke Marsman als nieuwe Dichter des Vaderlands begint strak en loopt daarna uit de pas.
Link: Coen Peppelenbos over dichten voor het volk
De een vond het optreden van Amanda Gorman bij Bidens inauguratie prachtig, de ander liet het koud.
Coen Peppelenbos zet het op het literaire weblog Tzum in een kader, en vergelijkt het met John Ewbank en onze dichters des vaderland (waaronder de pas aangetreden Lieke Marsman). Interessant betoog, waarbij hij wel grotendeels voorbijgaat aan het verschil tussen poëzie voor het oog en voor het oor.
Column: Coen Peppelenbos – De kracht van clichés – Tzum.info
Én
De laatste roman van Esther Gerritsen, De terugkeer, kent een sterk plot, dat aan Couperus doet denken. Maar het is niet het plot dat de grootste indruk op mij maakte. Het was één alinea, of misschien wel, een woord van twee letters.
Lees “Én” verderEen onaangenaam mens
Niemand hoeft in Amsterdam in eenzaamheid begraven te worden. Daar zorgt Stichting De Eenzame Uitvaart voor. Lang regelde F. Starik dat er bij de uitvaart een speciaal geschreven gedicht werd voorgedragen. Na zijn vroege overlijden in 2018 heeft Joris van Casteren zijn rol overgenomen.
Van Casteren regelt niet alleen een dichter, hij schrijft ook —soms op basis van zeer beperkte gegevens— portretten van de overledenen.
Is er iets afschrikwekkenders dan alleen sterven? Kan je leven meer mislukken dan dat? De verhalen van Van Casteren zijn dan ook stuk voor stuk indrukwekkend.
Lees “Een onaangenaam mens” verderKunst houdt op waar men haar begrijpt.
I.K. Bonset, juni 1920.
Deze intrigerende quote kwam ik tegen op de wikipedia-pagina over I.K. Bonset. Ik kwam er zo achter dat Bonset de pennaam was van de Stijl-kunstenaar Theo van Doesburg.
Waarom zocht ik Bonset op? Omdat ik van de onvolprezen mailinglijst ljcoster een gedicht van hem toegestuurd kreeg. Deze mailinglijst stuurt al sinds de jaren negentig (?) iedere werkdag een gedicht toe. Je hoeft je alleen maar even aan te melden.
De gedichten zijn ook terug te vinden op het weblog Neerlandistiek. Daar krijg je in het weekend nog zelfs twee gedichten extra.
Wikipedia, ljcoster, neerlandistiek. Soms vergeet je wat een rijkdom het internet gebracht heeft. Je moet het alleen even weten te vinden.
Te veel voor een week (en waarom ik Twitter verliet)
Wat een week.
- Een Amerikaanse president die zijn QAnonnenvoer afstuurt op het parlement. Dat zijn coup mislukt ligt enkel aan zijn luiheid en incompetentie.
- Een partij die voorstelt om 1 miljoen Nederlanders het kiesrecht te ontnemen. Maar het is om Nederland weer ouderwets gezellig te maken, verkondigen diverse media.
- Een politicus die aan een gefilmde, gezellige, borreltafel leugen na leugen mag verkondigen. De presentator, een vriend, laat het allemaal begaan.
Het is om woest van te worden. Alle waarden waarmee ik ben opgegroeid, worden hier gekrenkt. Nooit meer fascisme lijkt niet zo zeker meer.
Waar vindt de woede haar uitweg? Zeker tijdens een lockdown is Twitter het ventiel. Daar uit ik mijn spitsvondigheden, benoem ik opzettelijke en abusievelijke denkfouten, plaats ik me aan de goede kant van de geschiedenis.
Lees “Te veel voor een week (en waarom ik Twitter verliet)” verderMuziek als bindmiddel
Eind maart 2020. We werkten al twee weken thuis en dachten dat het nog wel enige tijd zou kunnen duren. Het team communicatie kreeg de vraag hoe we konden helpen de staf van de onderwijsinspectie bij elkaar te houden. We zorgden voor een gefilmde paasboodschap van de stafhoofden. Daarin vertelden ze onder andere naar welke muziek ze luisterden toen ze ooit aan het blokken waren voor hun eindexamen. We riepen collega’s op in een app-groep ook hun studie- en thuiswerkmuziek te delen.
Lees “Muziek als bindmiddel” verder#kerstboomgate
Het begint traditie te worden: de koning houdt zijn kersttoespraak, en een deel van het volk is verontwaardigd. Niet om wat hij zegt, maar omdat er geen kerstboom in de kamer staat. Schande, we geven ons over aan de moslims!
Lees “#kerstboomgate” verderThé Tjong-Khing: een kleurenfeest
Waarom zou je naar een expositie gaan van een kunstenaar wiens werk je al uitgebreid uit zijn boeken kent? Want Thé Tjong-Khing (geboren in 1933) is al actief sinds 1956, eerst als striptekenaar en vanaf de jaren 70 als illustrator van kinderboeken (zoals de Vos en Haas-serie en de taartenboeken).
Lees “Thé Tjong-Khing: een kleurenfeest” verder