Uitgelezen: De kosmische komedie van Frank Westerman

In De kosmische komedie neemt Frank Westerman ons mee met de geschiedenis van de astronomie en de ruimtevaart. Hij beschrijft het als een verlangen naar het goede bovenaardse en een streven de zondige benedenwereld te verlaten.

Dat is voor mij een van de oorzaken waardoor het boek wringt. De voortdurende goed-slecht-tegenstelling, komt gekunsteld over. In de beschrijving van Westerbork, met zijn kamp en radiotelescoop, vind ik het zelfs pijnlijk gezocht.

Er zit nog een laag onder, waar Westerman echt de plank misslaat. Keer op keer verwoordt hij een strijd tussen religie en wetenschap. Een schijntegenstelling volgens mij. De wetenschappers waren niet bezig te strijden tegen de religie, ze waren naar kennis op zoek. De religie verzette zich daartegen. Er was dus geen sprake van een onderlinge, maar van een eenzijdige strijd.

Helemaal stuitend wordt het als hij de diepe zorgen om het klimaat gelijkstelt aan eindtijdsverwachtingen in vroeger eeuwen. Daarbij negeert hij dat de huidige zorgen wetenschappelijk gefundeerd zijn, en geen kwestie van geloof zijn.

Lees verder “Uitgelezen: De kosmische komedie van Frank Westerman”

Psychiater Herman van Praag in De Kennis van Nu

Herman van Praag

Coen Verbaak spraak voor het wetenschapsprogramma De Kennis van Nu met psychiater Herman van Praag.

Over één fragment denk ik al anderhalve week na. Op de vraag wat de detentie in Westerbork en Theresiënstad voor Van Praag betekent had, antwoordde deze dat hij er niet zoveel last van heeft gehad, maar dat hij er niet op kan vertrouwen dat mensen te hulp komen als iemand in nood is. Om eraan toe te voegen dat hij ook twijfelde of hij zelf wel zou ingrijpen.

Ligt daar de sleutel van het psychisch overleven? Jezelf niet als slachtoffer zien van wrede anderen, maar je door toeval aan de verkeerde kant geplaatst weten? Weten dat je gedrag met name door je positie komt (terwijl hij overigens ook stelt dat er echt slechte mensen bestaan, maar daar had hij het hier niet over).

Hij deelde zo een inzicht met me, dat hij door diep lijden heeft verworven, en dat ik zomaar van hem over mag nemen.

De schoonheid van radio. Beluister de uitzending

DNA en cryptografie

Moeten we een centrale dna-bank aanleggen om zware misdaden gemakkelijker op te kunnen lossen? De discussie is opgelaaid door de 100%-match in de zaak Marianne Vaatstra. Veiligheid en privacy botsen.

Misschien blijkt het over een aantal jaar een achterhaalde tegenstelling te zijn. Dna kun je bekijken als een hele lange code. Een code die je met cryptografische middelen kunt beheren.

Zou het niet mogelijk zijn dat iedereen zijn dna versleuteld deponeert. Iedere burger beheert zelf zijn geheime sleutel waarmee zijn dna toegankelijk gemaakt kan worden. Als een derde partij een antwoord op een vraag over het dna wil hebben (ten behoeve van een medische behandeling of forensisch onderzoek), krijgt hij het antwoord via cryptografie alleen als de eigenaar van de code er mee instemt. De vraagsteller krijgt alleen ja of nee te horen op zijn vraag, zonder dat hij toegang krijgt tot het dna.

Toekomstmuziek? Technisch gezien staat naar mijn inschatting alleen het snel sequenzen van ieders dna in de weg. Dat wordt de komende jaren vast wel opgelost.

Belangrijker wordt de vraag of de overheid genoegen neemt met een databank waar zij alleen met instemming van de dna-bezitters toegang toe heeft.

* * * * *

# DNA and cryptography (English summary)

In The Netherlands there is a discussion at this moment if we need a central dna-database. Reason is a dna-examination in a 13-year old murder case, in which finally a suspect is arrested. In the discussion security and privacy are in conflict.

Will cryptography bring the solution? Isn’t it possible that everyone deposes an encrypted version of his dna code. If someone has a question about the code (for medical reasons of forensic examination), the answer will only be given with the consent of the owner of the code.

The only technical obstacle seems me to be the fast sequenzing of our dna. That will be solved in the next years.

But will the government be content with a solution with a database that it can only question with consent and knowledge of the dna-owner?