Categorie: social media

Te veel voor een week (en waarom ik Twitter verliet)

Wat een week.

  • Een Amerikaanse president die zijn QAnonnenvoer afstuurt op het parlement. Dat zijn coup mislukt ligt enkel aan zijn luiheid en incompetentie.
  • Een partij die voorstelt om 1 miljoen Nederlanders het kiesrecht te ontnemen. Maar het is om Nederland weer ouderwets gezellig te maken, verkondigen diverse media.
  • Een politicus die aan een gefilmde, gezellige, borreltafel leugen na leugen mag verkondigen. De presentator, een vriend, laat het allemaal begaan.

Het is om woest van te worden. Alle waarden waarmee ik ben opgegroeid, worden hier gekrenkt. Nooit meer fascisme lijkt niet zo zeker meer.

Waar vindt de woede haar uitweg? Zeker tijdens een lockdown is Twitter het ventiel. Daar uit ik mijn spitsvondigheden, benoem ik opzettelijke en abusievelijke denkfouten, plaats ik me aan de goede kant van de geschiedenis.

Lees “Te veel voor een week (en waarom ik Twitter verliet)” verder

De bekende Nederlander ontzien

Het wezen van bekende Nederlanders is dat je ze niet kent. Je kent slechts hun beeld.

Van de week zat ik in een wachtruimte met twee bekende Nederlanders. Er ontspon zich een geanimeerd gesprek. Zonder camera waren de BN’ers veel vriendelijker, ontspannener, menselijker dan dat ze gewoonlijk overkomen. Zonder camera waren ze niet in focus, konden ze deel van het geheel worden.

Een paar dagen later herinnerde een krantenartikel me aan een sextape die van een van de BN’ers gecirculeerd had, een aantal jaar geleden.

Ik was blij dat ik me daar tijdens het gesprek niet aan gedacht had. Blij ook dat ik de opnames nooit had gezien.

Kijken maakt medeplichtig. Luisteren maakt medemens.

Waarom ik geen terreurbeelden meer kijk

Ik kijk niet meer.

Niet dat ik niet vrolijk heb meegedaan.

De opwinding van live het tweede vliegtuig in de WTC-toren zien crashen. “Nee, dat kan geen toeval zijn” roepen tegen de commentator van dienst. De tv 14 uur aanhouden omdat je er geen genoeg van kan krijgen.

Daarna Madrid, Londen, Beslan. Het nieuws moest gevolgd worden.

Maar bij de ISIS-onthoofdingen kwam de inkeer. Waarschijnlijk doordat het geweld hier tegen eenlingen was gericht. Ik wende het hoofd af. Besefte dat ik niet moest kijken; niet alleen om mezelf te beschermen, maar ook om me niet in de val van de terrorist te laten lokken.

Hij doet anderen kwaad juist om zin beelden te creëeren. Hij slachtoffert met opzet anderen om afschuw te wekken. Het kijken naar terreurbeelden is daardkorst principieel niet anders dan het kijken naar kinderporno. Je maakt je medeplichtig aan afschuwelijk geweld.

Ik hoef me niet af te sluiten. Het nieuws bereikt me via vele wegen, verbeelding en inlevingsvermogen doen de rest. Maar de beelden wil ik niet meer zien.