“I’m not an expert on Photoshop,” she [Emma Stydahar, een 17-jarige, die een petitie tegen photosheppen in Teen Vogue heeft opgezet] said. “But I’m an expert on being a teen girl. I don’t think girls have to grow up where their self-esteem is compromised.”
New York Times: Who Can Improve on Nature? Magazine Editors
The New York Times schrijft over het photoshoppen door tijdschriftredacties. Er komt een bezwaar aan de orde dat je de laatste tijd veel hoort: photoshoppen van modellen (ze slanker en mooier maken) zorgt voor een verwrongen zelfbeeld bij meisjes. Met alle gevolgen van dien, zoals depressie en anorexia.
Nu wordt ons zelfbeeld voortdurend op de proef gesteld, niet alleen door het manipuleren van foto’s. Tijdschriften staan vol met verhalen over succesvolle mensen. Geeft dat niet de indruk dat wij onvoldoende geslaagd zijn? Advertenties moeten ons doen geloven dat we door het kopen van een product gelukkiger worden (en we trappen er nog in ook). Loterijen beloven ons gouden bergen, zonder te vertellen dat we eerder getroffen worden door de bliksem dan dat de hoofdprijs ons ten deel valt.
Nieuw is het ook al niet. In de negentiende eeuw vreesde men dat jonge meisjes het hoofd op hol gebracht werd door keukenmeidenromannetjes. Daar zijn weer prachtige verhalen en romans over geschreven, zoals Madame Bovary. In de twintigste eeuw bestond dezelfde zorg over de cinema. De angst dat jonge meisjes verbeelding en werkelijkheid verwarren is van alle tijden.
Over jongens bestaan soortgelijke zorgen. Telkens verschijnen berichten dat films, strips, computerspelletjes adolescenten aanzetten tot geweld. De statistieken laten intussen zien dat de hoeveelheid daadwerkelijk geweld alleen maar is afgenomen.
Ieder kind leert al snel dat sprookjes niet echt zijn, dat ‘het maar film is’, dat je niet alles moet geloven. We hebben een natuurlijke behoefte om weg te dromen bij uitvergrote verhalen en beelden. Daar is niets mis mee, zolang we ons realiseren dat het niet de werkelijkheid is.
We zijn al eeuwen gewend dat woorden de werkelijkheid proberen te omschrijven (kronieken, geschiedverhalen, journalistiek) of fictie zijn. Voor bewegende beelden zijn we ons daar intussen ook van bewust. Er is geen reden waarom we bij fotografie dat bewustzijn niet zullen ontwikkelen. De photoshop-revolutie dwingt ons enkel te leren dat foto’s ook niet ‘waar’ hoeven te zijn (als dat ooit al het geval was).