Het was de dag na Coming Out Day. De stad, in rouw om haar burgervader, had niet gevlagd. In De Kleine Komedie begon een zanger aan zijn jubileumtoernee: 40 jaar liedjes.
160 liedjes schreef Gerard van Maasakkers in die periode. Pareltjes. Voor velen verborgen gebleven, doordat ze in het Brabants geschreven zijn. Zo zonde.
Voor mij is Gerard van Maasakkers het toonbeeld van het échte levenslied. Niet de sentimentele, eendimmensionele variant, maar de fijngevoelige versie. Als ik naar hem luister lijkt het leven eenvoudig, met zijn geluk en verdriet. Eenvoudiger dat het werkelijk is, omdat Van Maasakkers zich beperkt tot de kern. Die paar mensen om je heen die er echt toe doen. Het samen leven. Soms wil je dat het leven niet meer is dan dat.
Het laatste (officiële) liedje van het concert was Hier heur ik thuis. Treffender kan het niet, ook als je niet uit Brabant komt. Want zijn teksten kennen een spanning tussen het zich vrijvechten aan de ene kant, en het wortelen aan de andere kant. Daarmee raakt hij een diep verlangen. Mag ik erbij horen, ook als ik anders ben?
- voorstelling
- Verzamelaar met 59 nummers: (cd/spotify).