Achttien waren we in 1984, net begonnen aan een studie geschiedenis. Het was goed om in een groepje de colleges voor te bereiden, hoorden we. Dus kwamen we iedere woensdag met z’n drieën bij elkaar. Stond er in het boek “Ferdinand met Charles V, in tears,” dan bespraken we minstens een half uur lang wie van de broers moest huilen.
Al gauw verdwenen de historische disputen op de achtergrond. Want woensdag was ook de middag waarop de VPRO te horen was op Hilversum 3 (zoals 3FM toen heette). Het grootste deel van de middag werd in beslag genomen door De Wilde Wereld, gepresenteerd door Fons Dellen, Bram van Splunteren en Lotje IJzermans.
Na drie uur luisteren was je weer helemaal bij. Alle spannende nieuwe platen stonden op de playlist, samengesteld door de presentatoren, niet door de platenmaatschappijen. Belangrijke bands traden op in de studio. Alle stijlen kwamen aan bod. Van garagerock tot hiphop, van funk tot cowpunk, van high brow tot rechttoe-rechtaan,
En na ieder keihard nummer de jingle: “zo, nu eerst een bruistabletje.”
Het is het enige radioprogramma waar ik voor afsprak om er gezamenlijk naar te luisteren. En nog steeds draai ik nummers die Fons, Bram en Lotje ooit voor me uitkozen.