Raisonanz

Moeten we een centrale dna-bank aanleggen om zware misdaden gemakkelijker op te kunnen lossen? De discussie is opgelaaid door de 100%-match in de zaak Marianne Vaatstra. Veiligheid en privacy botsen.

Misschien blijkt het over een aantal jaar een achterhaalde tegenstelling te zijn. Dna kun je bekijken als een hele lange code. Een code die je met cryptografische middelen kunt beheren.

Zou het niet mogelijk zijn dat iedereen zijn dna versleuteld deponeert. Iedere burger beheert zelf zijn geheime sleutel waarmee zijn dna toegankelijk gemaakt kan worden. Als een derde partij een antwoord op een vraag over het dna wil hebben (ten behoeve van een medische behandeling of forensisch onderzoek), krijgt hij het antwoord via cryptografie alleen als de eigenaar van de code er mee instemt. De vraagsteller krijgt alleen ja of nee te horen op zijn vraag, zonder dat hij toegang krijgt tot het dna.

Toekomstmuziek? Technisch gezien staat naar mijn inschatting alleen het snel sequenzen van ieders dna in de weg. Dat wordt de komende jaren vast wel opgelost.

Belangrijker wordt de vraag of de overheid genoegen neemt met een databank waar zij alleen met instemming van de dna-bezitters toegang toe heeft.

* * * * *

# DNA and cryptography (English summary)

In The Netherlands there is a discussion at this moment if we need a central dna-database. Reason is a dna-examination in a 13-year old murder case, in which finally a suspect is arrested. In the discussion security and privacy are in conflict.

Will cryptography bring the solution? Isn’t it possible that everyone deposes an encrypted version of his dna code. If someone has a question about the code (for medical reasons of forensic examination), the answer will only be given with the consent of the owner of the code.

The only technical obstacle seems me to be the fast sequenzing of our dna. That will be solved in the next years.

But will the government be content with a solution with a database that it can only question with consent and knowledge of the dna-owner?