Stapvoets trekt de camera langs het New Yorkse trottoir. De mensen lijken stil te staan of bewegen traag.
We kijken naar de film Street van James Nares uit 2011. Hij gebruikte een highspeedcamera (waar je ook zo mooi vallende druppels mee kunt filmen) vanuit een auto. Van de maximaal 6 seconde durende shots monteerde hij een film van een uur. Begeleid door lome gitaarmuziek van Thuston Moore (van Sonic Youth)
Meestal worden dit soort camera’s gebruikt om snel bewegende voorwerpen of personen (bijvoorbeeld sporters) op te nemen en dan in slow motion weer te geven. Door nu rustig bewegende mensen te filmen, ontstaat een magische sfeer. Veel personen bewegen zo langzaam, dat ze stil lijken te staan. Daar sluipen anderen dan weer langs. Een menging van fotografie en film.
3d in het platte vlak
Ook gebeurt er iets met het perspectief. De personen komen los van de onscherpe achtergrond, doordat de camera beweegt. Het geeft de suggestie of je naar een 3d-film zit te kijken.
En dan de inhoud. Er blijkt zoveel te beleven op straat, als je maar in de gelegenheid bent om goed te kijken. In plaats van massa’s mensen, zie je individuen die langs elkaar bewegen. Ieder met zijn eigen doel, zijn eigen gedachten, zijn eigen bestaan.
Walker Evans Revisited
De film van Nares was voor mij het hoogtepunt van de tentoonstelling Walker Evans Revisited in de Kunsthal Helmond. Hier zijn werken verzameld van een 20 fotografen en kunstenaars die zich op de een of andere manier hebben laten inspireren door de klassieke Amerikaanse fotograaf Walker Evans (1903-1975), die je vast kent van dit portret van Allie Mae Burroughs, waarmee hij The Great Depression vervatte:
Elke fotograaf zijn eigen inspiratie
Zo hebben de oorspronkelijk Oost-Duitse Ute & Werner Mahler het leven in achterafdorpjes vastgelegd. Juist waar het leven stil staat, komt het extra sterk naar voren.
Patrick Pound heeft zich laten inspireren door Evans voorliefde voor oude prentbriefkaarten. Op een grote muur rangschikt hij kaarten van het hotel The Cliff House, doorsneden met foto’s van liggende mensen (zonnebadend? dood?) en terroristen. Plots vliegt het hotel in de brand. De poging om de tijd stil te zetten is mislukt.
RaMell Ross op zijn beurt ging naar Hale County in Alabama, waar Evans veel foto’s heeft gemaakt. In het stadje wonen veel Afro-Amerikanen. Op foto’s van Evans zijn ze bijna niet te zien; Ross legt alsnog hun troosteloze leven vast.
Zo reageert iedere fotograaf op zijn eigen manier op de iconische voorbeelden van Evans. Het levert een boeiende tentoonstelling op, die laat zien dat de fotografie nog steeds springlevend is. Ook in tijden dat iedereen een camera heeft. Want kijken als Evans is niet iedereen gegeven.
De tentoonstelling Walker Evans Revisited is nog tot en met 5 maart 2023 te zien in de Kunsthal Helmond.
Is dat portret uit de Dustbowl serie? Was hij dat niet ook? (Dit is ook een test voor je commentaarplugin)
Ja, inderdaad, met de teksten van James Agee.
Kijk aan. En de plugin werkt super! Ik klik vanuit de mail meteen door in een nieuw commentaarveld! Wow.
Al lijkt het er dan wel op dat je inlog niet meegenomen wordt. Je vorige comment hoefde ik niet goed te keuren, deze wel.